Nowa terapia kardiologiczna. Czy da się zregenerować serce?

Gdy rozwija się choroba niedokrwienna serca (IHD), dochodzi do przewlekłego niedokrwienia mięśnia sercowego, w niektórych przypadkach nasilonego przez okresy ostrego niedokrwienia w postaci zawału mięśnia sercowego. Uszkodzony mięsień sercowy zastępuje się włóknistą blizną, która nadmiernie aktywuje fizjologiczne mechanizmy kompensacyjne z trudnymi sekwencjami, takimi jak sztywność mięśnia sercowego i ostatecznie z czasem niewydolność serca.

Zespół badaczy na uniwersytecie w Helsinkach wraz z państwowym kluczowym laboratorium chorób sercowo-naczyniowych (Szpital FuWai, Pekin, Chiny) badał na mysim modelu sztuczny zawał mięśnia sercowego, mechanizmy molekularne leżące u podstaw nowego, łatwego do wdrożenia klinicznego podejścia inżynierii tkankowej dla stymulowanie regeneracji mięśnia sercowego.

Podejście oparte na inżynierii tkankowej polega na miejscowym przeszczepie drobnych kawałków autologicznej tkanki wyrostka przedsionkowego, zwanego mikrograftami wyrostka przedsionkowego (AAM), na powierzchnię niedokrwionego mięśnia sercowego.

Wyniki badania opublikowano w Journal of Heart and Lung Transplantation.

Regeneracja serca?

„Udało nam się uzyskać kompleksowy pogląd na to, w jaki sposób na funkcjonalne, strukturalne i metaboliczne aspekty gojenia serca wpływa przeszczep plastra AAM po ostrym niedokrwieniu” – mówi docent Esko Kankuri z Uniwersytetu Helsińskiego.

Funkcja pompowania serca została zachowana. Grupa badawcza zoptymalizowała uzupełniające się narzędzia, w tym systematyczną pooperacyjną kontrolę czynnościową po badaniu echokardiograficznym, analizy histomorfometryczne i proteomikę selektywną miejscowo w połączeniu z funkcjonalną bioinformatyką.

„Wykazaliśmy nie tylko zachowanie funkcji pompowania serca po krytycznym urazie niedokrwiennym, ale także poprawę regeneracji funkcjonalnej po przeszczepie AAM podczas obserwacji” – mówi docent Maciej Lalowski z Uniwersytetu Helsińskiego.

„Zidentyfikowaliśmy 1 005 białek z mięśnia sercowego, z których 216 ulegało ekspresji różnicowej bezpośrednio poniżej plastra AAM w obszarze„ przeszczepu, a 43 w przegrodzie międzykomorowej odległej od miejsca przeszczepu AAM”, kontynuuje Lalowski.

Terapia jest obecnie poddawana ocenie bezpieczeństwa klinicznego i wykonalności jako adiuwant operacji pomostowania tętnic wieńcowych.